Drukuj

ŚWIĘTO 7 BOLEŚCI MATKI BOŻEJ

Święto to ustanowione zostało około roku Pańskiego 1413

Krótka historia Boleści Matki Bożej z dzieł świętego Alfonsa Liguori wyjęta

Jak niezmiernemi i jakiej przed Bogiem ceny, były poniesione przez przenajświętszą Maryą Pannę w ciągu całego jej życia, a najbardziej podczas męki i śmierci najdroższego Jej Syna, boleści, i to już jest dowodem, że na ich uczczenie Kościół Boży odrębne święto ustanowił, które obchodzi w piątek przed niedzielą Palmową. Łącząc się przeto w duchu z tą intencyą Kościoła, święćmy dzisiejszą uroczystość przez rozważanie: że niezmierne boleści Maryi uczyniły Ją Królową Męczenników, gdyż i dłużej cierpiała, i większe ponosiła cierpienia niż wszyscy razem Męczennicy.

Jak Chrystus Pan nazwany jest Królem Męczenników dla tego, iż w życiu Swojem więcej ucierpiał niż wszyscy razem Męczennicy, tak i Maryi przenajświętszej słusznie należy się tytuł Królowej Męczenników, nabyty cierpieniami, po cierpieniach Jej Syna największemi jakie kiedy kto z ludzi poniósł. Nie można bowiem zaprzeczyć Matce przenajświętszej tytyłu i całej zasługi prawdziwego męczeństwa, gdyż według Kartuza, Palberta, Katarinusa i wielu znakomitych Teologów, zasługa męczeństwa nie tyle na poniesieniu w mękach śmierci zawisła, jak raczej na doznaniu cierpień mogących śmierć zadać. Tak na przykład święty Jan Ewangelista poczytany jest za Męczennika, lub o zanurzony będąc we wrzącym oleju, żyć nie przestał, lecz owszem, według wyrażenia Brewiarza Rzymskiego, jeszcze zdrowszym i silniejszym niż był wprzódy, wyszedł z tej męki. Według świętego Tomasza Doktora Anielskiego, dość jest zaprzeć siebie samego aż do śmierci, aby chwały męczeństwa dostąpić.

Tym to sposobem Marya, nie tylko umieszczoną jest w poczet Męczenników, lecz wszystkich ich cierpienia trwałością swoich boleści przewyższyła, gdyż całe jej przebłogosławione życie, było niejako długiem męczeństwem. Obdarzona szczególnym darem rozumienia Pisma Bożego, najdokładniej pojmowała i do wypadków mających nastąpić stosowała, wszystkie ustępy proroctw Chrystusa Pana i Jego śmierci się tyczących, jak to Sama świętej Brygidzie  objawiła. Przeto Jej męczeństwo poczęło się od chwili, gdy się Jej okazał Anioł, zwiastując, że stanie się stanie się Matką Zbawiciela, mającego ponieść okrutną mękę dla zgładzenia grzechów ludzkich. Smutek i boleść jakiej z powodu doznawała Panna przenajświętsza wzmogły się jeszcze bardziej, gdy została  Matką Zbawiciela, tak że w istocie całe Jej życie stało się bezustannem męczeństwem. Obiawienie jakie miała święta Brygida w Rzymie, stwierdza to zdanie. W tem objawieniu, widziała ta Święta Matkę Bożą, a obok niej świętego Symeona, wielkiego kapłana, który jej przepowiedział iż Jej serce miecz boleści przeniknie, i Anioła trzymającego w ręku długi i skrwawiony sztylet, wyobrażający boleści, któremi przepełnione było życie przenajświętszej Panny. ?Jak róża wzrasta, rozwija się i zakwita pomiędzy kolcami, powiedział Anioł świętej Brygidzie, tak Panna Przenajświętsza żyła na tym świecie wśród ciągłych boleści; i jak w miarę rozwijania się róży, wzrastają około niej i ciernie, tak i ta Róża duchowna Marya, im dalej zapuszczała się w lata, tem większych boleści doznawała.?

Marya przeto mogła w ścisłem ich znaczeniu, odnieść do Siebie one słowa psalmów Dawidowych: Ustal w boleści żywot mój, i lata moje we wzdychaniu. 1 ból mój przed oblicznością moją jest zawżdy. A nawet po Wniebowstąpieniu Pańskiem niemniejszą boleścią przyjęte było serce Maryi, jak to świętej Brygidzie Sama objawiła: ?Po Wniebowstąpieniu Syna Mojego, męka Jego zawsze mi w sercu tkwiła, i czy zajętą czymkolwiek byłam, czy posiłek brałam, wszystkie okoliczności Jego śmierci jakbym dopiero co na nie  patrzała, obecnemi  były w pamięci mojej? . Z tąd to powiada Tauler: ?Że Marya całe życie Swoje spędziła w ciągłej boleści i nieustającym smutku, przepełniającym goryczą Jej serce macierzyńskie?. Lecz Marya jest Królową Męczenników nie tylko dla tego że dłuższe od nich poniosła męczeństwo, lecz oraz i z tego powodu, że więcej cierpiała niż wszyscy Męczennicy. Któż Jej cierpienia ocenić potrafi! Widząc w przyszłości boleści Matki Przensjświętszej, Prorok Jeremiasz powiada, że z niczem porównać ich nie można. Komu cię przyrównam, albo komu cię przypodobam, Córko Jerozolimska? bo wielkie jest jak morze skruszenie Twoje: któż cię zleczy? Ztądto, utrzymuje Anzelm święty, że gdyby nie ciągły cud Boski, Marya w każdej chwili życia Swojego powinnaby była umrzeć od boleści jakiej doznawała. ?Cierpienie bowiem i boleści Maryi były tak wielkie, przydaje święty Bernardyn Seneński, że gdyby je pomiędzy wszystkich ludzi rozdzielić, część jakoby na jednego przypadła, dostateczną by była do zadania każdemu śmierci.?

Zastanowmyż się teraz nad powodami,, dla których męczeństwo Maryi było większem od męczeństwa innych Męczenników. Najprzód cierpienia innych świętych Męczenników i Męczenniczek, były to cierpienia tylko ich ciału zadane. Żelazo Katowskie, albo ogień stosów rozpalonych, dotykał ich członki, gdy tymczasem Marya cierpiała na sercu i na duszy, według proroctwa Symeona: a Twoję własną duszę boleści miecz przeniknie. Jakby mówił: ?O! Panno Przenajświętsza! inni Męczennicy cierpieć będą musieli na ciele, lecz co się Ciebie dotyczy, Ty na duszy poniesiesz niezmierne boleści; serce Twoje umęczone zostanie męką Syna Twojego!? Owoż o ile dusza wyższą jest nad ciało, o tyle cierpienia moralne, boleści i utrapienia serca, przewyższają cierpienia na ciele tylko doznane. Pomiędzy cierpieniem duszy a cierpieniem ciała, powiedział Pan Jezus świętej Katarzynie Seneńskiej, żadnego nie masz porównania. ?Na górze teź Kalwaryi, pisze Opat Arnoldus, dwa były ołtarze: jeden w sercu Maryi, drugi w ciele Chrystusa. Jezus  ciało, a Marya dusze poświecili na ofiarę Bogu.?

Nadto, powiada święty Antonin, ofiara Męczenników ograniczała się na tem, iż z samych siebie czynili ofiarę, gdy Marya poświęciła życie Syna, milion razy droższego Jej od własnego życia. A tak w sercu Swojem ucierpiała to wszystko, co Jezus ucierpiał na ciele, lecz widok męki Syna zadawał jej samej mękę jeszcze dotkliwszą jeszcze boleśniejszą niźli gdyby ją Sama poniosła. Prócz tego nie masz wątpliwości, że Marya również boleśnie uczuła wszystkie zniewagi i obelgi któremi w Jej obecności okryto Zbawiciela. Inaczej być nie mogło gdyż dla rodziców, a szczególnie dla matek, gdy są obecne cierpieniu swych dzieci, cierpienia te stają się ich własnemi cierpieniami. Święty Augustyn mówiąc o matce Machabeuszów obecnej męczeństwu synów, powiada: iż patrząc na nich, w każdym z nich umęczoną została, bo każdego z nich sercem matki kochała; ?nosząc ich w sercu, a oczyma widząc ich męczarnie, w duszy podobnąż mękę ucierpiała. ?Toż samo działo się z Marya: biczowanie, koronowanie cierniem, przybicie do krzyża, ugodzenie w bok włócznią, nie zadały jednej rany Jezusowi, nie obudziły jednego cierpienia w ciele Jego Przenajświętszem, którego by nie doznała Marya w duszy, i które by nie zwiększało Jej męczeństwa. Chrystus na ciele, mówi święty Amancyusz, Marya na duszy umęczoną została, tak dalece, że jak się wyraża święty Wawrzyniec Justynian, serce Maryi stało się najwierniejszem zwierciadłem męki Chrystusowej: w nim odbiły się rany, boleści, gwoździe, wszystkie cierpienia Zbawiciela i wszystkie zniewagi. ?A wszystkie rany i bóle, przydaje Bonawentura święty, po całem ciele Syna rozrzucone, w jedno serce matki się skupiły, niezmierną boleścią ją napełniając.? .Tak tedy Matka przenajświętsza, przez współczucie męki Syna Swojego, na sercu i duszy była ubiczowaną, okrytą zniewagami, i z Nim do krzyża przybitą, co wyżej przytoczony święty doktor pięknie wyraża, mówiąc: ?Gdzieś Ty przebywała Matko bolesna, gdyś na Kalwaryą wstąpiła? czy pod Krzyżem stałaś? O nie. Tyś na Krzyżu była, z Synem ukrzyżowana. A inny pobożny pisarz wykładając te słowa Izajasza: Samem tłoczył prasą; szukałem, a nie było pomocnika, powiada: prawda Panie że w sprawie odkupienia ludzi nie było człowieka przy Tobie, który by cierpienia Twoje podzielał; lecz stała obok ciebie Niewiasta jedna, Matka Twoja przenajświętsza, która wszystkie rany Twoje poniesione na ciele, na sercu odniosła.

Lecz i to nie dość powiedzieć, mówiąc o boleściach Maryi: bowiem patrząc na cierpienia Jezusa, więcej bolała, aniżeli gdyby też cierpienia Sama tylko była znosiła. Powszechne to jest zdanie, że rodzice w dwójnasób czują przykrości przez ich dzieci doznawane, i lubo to nie na każdych rodzicach się sprawdza, tu miało to bez wątpienia miejsce, gdyż bez wątpienia nad własne życie Marya kochała Syna swojego. ?Marya, mówi święty Amancyusz, większą boleść poniosła z męki Zbawiciela, niż gdyby sama była umęczoną, gdyż nieporównanie więcej niż Siebie Sarnę i własne życie, kochała tego którego w Jej oczach umęczono, i nad którego męką bolała.? Co łatwo pojąć, pamiętając na ono zdanie Bernarda świętego, że dusza więcej jest w przedmiocie który kocha, niż w ciele, które ożywia. Anima magis est ubi amat, quam ubi animat. Co stwierdzają one słowa Chrystusa Pana mówiącego: Gdzie jest skarb wasz tam i serce wasze będzie. Gdy przeto Marya więcej żyła w miłości Jezusa, niż w Sobie Samej, gdy Jezus był prawdziwie Jej życiem i jakby duszą jej duszy, musiała patrząc na Jego skonanie większej doznać boleści, niż gdyby Sama od podobnych że cierpień była umierała.

Lecz jest inna jeszcze okoliczność, męczeństwo Maryi wynosząca nad cierpienia wszystkich innych Męczenników: oto że Marya, przez cały ciąg męki Jezusowej, cierpiała bez żadnej ulgi i pociechy. Wśród najokropniejszych męczarni i pod mieczem  katów, Męczennicy znajdowali największą pociechę w milości Jezusa, i z niej całe swoje męstwo czerpali. Lecz Matka nasza przenajświętsza  wśród boleści swoich  czyż mogła w miłości Syna Swojego znależć  podobnąż pociechę? O! nie, bo właśnie Syn Jej najdroższy był powodem Jej cierpień, miłość to do Jezusa była Jej męczeństwem, a im była silniejsą  tem silniej dręczyła, bo całe męczeństwo Maryi było w tej miłości Jezusa, męczonego w Jej oczach  i w Jej oczach na Krzyżu umierającego! Im więcej Go i silniej kochała, tem więcej nie tylko cierpiała , ale tem więcej pozbawioną była wszelkiej pociechy! O! zaprawdę. Wielkie jest jako morze skruszenie Twoje, i któż Cię zleczy?  I dla tego to, według słusznej uwagi ojca Dieza, jak każdego świętego Męczennika malują zwykle z narzędziami jego męki: na przykład świętego Pawła Apostoła z mieczem którym go ścięto; świętego Andrzeja z Krzyżem do którego był przybity; świętego Wawrzyńca z rusztem na którym go smażono i t. d., tak Matkę Bolesną przedstawiają trzymającą na ręku zwłoki Jezusa, bo w istocie skutkiem Jej miłości do Jezusa, Jezus to był narzędziem Jej męczeństwa.

Pewna jest, że im więcej kocha się jaki przedmiot, tem dotkliwsza jego strata. Śmierć brata rodzonego więcej zasmuca niż śmierć obcego człowieka, śmierć dziecka więcej niż zgon przyjaciela. Aby więc ocenić boleść Maryi przy męce Jej Syna, potrzeba ocenić jej przy?wiązanie do Niego. Lecz któż tę miłość Maryi do Jezusa pojąć nawet potrafi? Święty Amancjusz powiada, że w przywiązaniu Maryi do Jezusa, łączyły się dwa uczucia najsilniejsze jakich serce człowieka doznać jest zdolne: uczucie nadprzyrodzonej miłości Boga, a miłości duszy najświętszej jaką sobie wyobrazić można i uczucie przyrodzonego przywiązania Matki do Syna, a Matki najprzywiązańszej do Syna  najdoskonalszego, jakiego podobnież wyobrazić sobie tylko można. Dwa te uczucia w Sercu  Maryi łącząc się w jedno uczucie  miłości i przywiązania niemających granic, sprawiały, że Marya kochała Jezusa całą potęgą miłości do jakiej tylko serce ludzkie wznieść się jest zdolne. A z tąd, mówi błogosławiony Ryszard od świętego Wawrzyńca, jak nie było miłości podobnej. miłości Maryi, tak również nie było boleści podobnej Jej cierpieniom. Ponieważ bez miary kochała Jeznsa Marya, przydaje Albertus Magnus, tedy bez miary cierpieć musiała, patrząc na mękę i śmierć Jego. ?Nie było i nie będzie, mówi święty Bernard cierpienia sroższego, bo nie było i nie będzie Syna droższego.? Mało więc jest powiedzieć, że Marya tak srogie przy męce Syna Swojego poniosła cierpienia, że męczeństwo Jej większe było od męczeństwa wszystkich razem Męczenników. Święty Anzelm powiada, że cokolwiek ucierpieli Męczennicy, wszystko za niewielkie cierpienia, albo raczej za żadne poczytać się może, w porównaniu z tem co ucierpiała Marya. Nakoniec jeden ze świętych Doktorów taką myśl wyraża: ?Boleść Maryi przy męce Jezusa była tak wielka, że ona jedna mogła godnie opłakać śmierć Boga-Człowieka z taką boleścią i takiem współczuciem, jakiego tylko mógł po istocie stworzonej wymagać Pan Bóg, za dobrodziejstwo odkupienia ludzi krwią Syna swojego.?

Lecz o! Panno przenajświętsza, woła święty Bonawentura, czyż potrzeba było abyś i Ty poświęcała się za nas na górze Kalwaryi i męczeństwo tam poniosła? Czyż nie wystarczała na odkupienie świata śmierć Syna, aż póki nie zostanie ukrzyżowaną i Matka? O! wystarczała bez wątpienia śmierć Jezusa do okupu świata i tysiąca światów: lecz przemiłościwa Matka nasza, łącząc Swoje boleści z męką Syna Swojego, chciała tym sposobem i Sama współdziałać w sprawie odkupienia naszego. Jak też cały świat, mówi Albertus Magnus, zawdzięcza Zbawicielowi mękę poniesioną dla zbawienia ludzi, tak podobnież winniśmy wdzięczność Maryi za męczeństwo poniesione dobrowolnie za nas. Cierpienia te bowiem i niezmierne boleści Maryi, były dobrowolne i poniesione z wielkiej Jej ku ludziom miłości, gdyż według objawienia jakie miała święta Brygida, przenajświętsza Panna gotową była wszelkie ponieść męczarnie, byle ludzie zbawieni zostali, i byle zasługi Swoje za nas ofiarować mogła. I tej to jedynej pociechy doznała. Matka przenajświętsza wśród swoich boleści: myśl tylko że śmierć Jej Syna pojedna ludzi z Bogiem, łagodziła Jej niewypowiedziane cierpienia.

Taka miłość Maryi ku nam, godna, abyśmy przez wdzięczność ulitowali się przynajmniej nad Jej boleściami. Lecz niestety! jakże mało kto o nich pamięta, jak mało je kto rozmyśla, jak wielu nigdy o nich nie wspomni! Uskarżała się na to Sama Matka Bolesna przed świętą Brygidą, pobudzając tę Świętą aby często rozmyślała Jej boleści: ?Spoglądam, mówiła przenajświętsza Panna w objawieniu, na wszystkich żyjących na świecie i szukam między nimi rozmyślających Moje boleści i współubolewajacych ze Mną, lecz bardzo takich nie wielu znajduję. Gdy więc córko moja, tak mało kto z ludzi pamięta o tem co dla nich wycierpiałam, i gdy tak wielu zapomniało o Mnie, ty jednak miej Mnie w swojej pamięci. Rozmyślaj boleści Moje, ubolewaj wespół ze mną, i ile możności cierpliwość Moję w swoich dolegliwościach naśladuj.

Jak zaś mile przyjmuje Pan Jezus nabożeństwo do Siedmiu Boleści Jego Matki Przenajświętszej, dowodem pomiędzy wielu innemi jest i to co razu pewnego powiedział błogosławionej Weronice z Binasko. ?Córko moja, rzekł do niej w objawieniu Zbawiciel, drogiemi są w oczach Moich łzy wylane nad rozmyślaniem męki Mojej, lecz tak Matkę Moję kocham, że wylane nad Jej boleściami, jeszcze Mnie więcej poruszają.?

POŻYTEK DUCHOWNY.

Czcicielom boleści Maryi, Chrystus Pan przyrzekł szczególne łaski. Święty Alfons Liguori pisze, że po Wniebowzięciu Panny przenajświętszej, błogosławiony Jan Ewangelista, pragnąc obaczyć jeszcze raz na ziemi tę Matkę swoję najdroższą, gorąco prosił Ją, aby mu się objawiła. Jakoż, ujrzał Matkę Bożą wraz z Panem Jezusem, i usłyszał jak prosiła Syna o szczególne łaski dla wszystkich mających nabożeństwo do Jej Siedmiu Boleści. Chrystus Pan zadośćuczynił Jej prośbie i przyrzekł: Że ktokolwiek udawać się będzie do Matki przenajświętszej, jako Matki Bolesnej, i przez Jej Boleści prosić będzie o potrzebne łaski, może być pewnym, iż nie umrze bez szczerej pokuty za grzechy. Że uwolnionym będzie od przerażenia i ucisków wewnętrznych, jakich zwykle doznaje się w ostatniej godzinie. Że za życia będzie pamiętał o męce Pańskiej, aby po śmierci szczególną za to nagrodę otrzymał w Niebie. Na koniec że wszyscy czczący pobożnie boleści Matki przenajświętszej, mieć Ją będą za szczególną swoję Panią i Władczynią, i że Marya rozporządzać nimi będzie mogła według woli Swojej. Różne pobożne dzieła liczne przytaczają wypadki i przykłady, na stwierdzenie tego podania. Rozważ to dobrze duszo pobożna.

Modlitwa (Kościelna).

Boże w którego męce według proroctwa Symeona przenajsłodszą duszę błogosławionej Matki Twojej Maryi Panny miecz boleści przeszył, daj miłościwie, abyśmy przebicie to Jej serca, i boleści Jej ze czcią rozpamiętywając, błogosławionemi zasługami i modlitwami wszystkich Świętych, wiernie pod Krzyżem stojących wsparci, męki Twojej zbawiennych skutków uczestnikami się stali. Który żyjesz i królujesz i t.d.

Na tę intencyą: Zdrowaś Marya.

BOLESNE POZDROWIENIE MATKI BOŻEJ. (Przez ś. Bonawenturę.)

Zdrowaś Maryo boleściś pełna Ukrzyżowany z Tobą, rozbolałaś Ty między niewiastami nad owocem żywota Twego Jezusem. Święta Maryo Matko Ukrzyżowanego, módl się za nami krzyżującemi grzechami naszymi Syna Twojego, a uproś nam łzy pokuty teraz, i w godzinę śmierci naszej. Amen

Żywoty Świętych Pańskich... 1882