Umiłowane Dzieci Boże…

tymi słowami rozpoczynał swoje listy i homilie błogosławiony Prymas Kardynał Stefan Wyszyński. Dziś już rzadko używa się tych słów. Pragnę jednak tymi słowami rozpocząć ten list i ja, któremu dane jest, jako pasterzowi archidiecezji warszawskiej, podążać po jego gorących śladach. Piszę do Was te słowa u progu Święta Dziękczynienia, które będziemy obchodzili już za tydzień – jak zawsze, w pierwszą niedzielę czerwca. Będziemy dziękować dobremu Bogu za dar beatyfikacji dwojga wielkich ludzi Kościoła polskiego XX wieku: Prymasa Stefana Wyszyńskiego i Matki Elżbiety Róży Czackiej. Biskupa i zakonnicy. Piszę te słowa w dzień Wniebowstąpienia Pańskiego, kiedy Chrystus mówi nam: „Idźcie i nauczajcie wszystkie narody”.

Homilia Przewielebnego Ojca Jeana Pateau Opata Opactwa Matki Bożej w Fontgombault (Fontgombault, 10 kwietnia 2022 r.)

Drodzy Bracia i Siostry, Moi Najdrożsi Synowie!

Oto dziś ponownie stajemy twarzą w twarz z tajemnicami ludzkiego serca, zdolnego zarówno do wielbienia Boga poprzez głoszenie Jego królestwa, jak i do wzgardzenia Nim tak wielkiego, że domagającego się Jego śmierci.

W pierwszą niedzielę Wielkiego Postu słyszeliśmy, jak diabeł ukazał Panu wszystkie królestwa świata i ich wspaniałość: „To wszystko oddam tobie, jeśli upadłszy złożysz mi pokłon” (Mt, 4,9). A Jezus odpowiedział mu: „Idź precz, szatanie, albowiem napisane jest: Panu Bogu twojemu kłaniać się będziesz i jemu samemu służyć będziesz” (Mt 4,10).

Constítuit eum dóminum domus suæ. Et príncipem omnis possessiónis suæ.

Orémus. Deus, qui ineffábili providéntia beátum Ioseph sanctíssimæ Genetrícis tuæ sponsum elígere dignátus es: præsta, quǽsumus; ut, quem protectórem venerámur in terris, intercessórem habére mereámur in cælis: Qui vivis et regnas in sǽcula sæculórum. Amen.

Homilia Przewielebnego Ojca Jeana Pateau Opata Opactwa Matki Bożej w Fontgombault (Fontgombault, 28 listopada 2021 r.)

Appropinquat Redemptio vestra. Przybliża się odkupienie wasze. (Łk 21,28)

Drodzy Bracia i Siostry, Moi Najdrożsi Synowie!

Jakież jest nasze zdziwienie w ten poranek pierwszej niedzieli Adwentu, w dniu rozpoczęcia nowego roku liturgicznego, gdy słyszymy fragment Ewangelii zaczerpnięty z końcowej części Ewangelii św. Łukasza! Dlaczego w tym dniu Kościół nie daje nam raczej do rozważania jakiegoś fragmentu opisującego oczekiwanie na Boże Dzieciątko? Dlaczego nie czerpie z licznych tekstów Starego Testamentu przepowiadających nadejście Mesjasza?

Tak, temat dzisiejszej Ewangelii zaskakuje. U kresu działalności publicznej, zmierzając do Jerozolimy, gdzie zostanie pojmany, osądzony i skazany na mękę Krzyża, Jezus zapowiada zburzenie Świątyni i powtórne przyjście Syna Człowieczego.